bugün

ilköğretim ikinci sınıfta tarafımdan düşülmüş bir korkudur. ama en nihayetinde onlar ikinci anne/babamızdır değil mi?
(bkz: profesöre aşkım demek)*
şayet dersinize anneniz giriyorsa bünyede oluşabilecek korkulardandır.

yaşadım biliyorum.derste nne diyemezsiniz ama hocam demekte garip gelir ilk zamanlar.sonra bünye alışır ve bunun keyfini sürmeye başlarsınız. mesela derste hocam diye kıvranırsınız ama zil çalar resmiyet ortadan kalkar.kantine giddip doyasıya yiyip içebilme keyfi yaşamanıza hiç bir engel yoktur.çünkü ya annenizin kantinde hesabı vardır yada her daim bankamatik görevi görebilecek bir cüzdanı.
sınav dönemi çok sancılıdır.tüm sınıf yükelnir "soruları söyleee..." diye.yalnız bilmezlerki hocaları salak değildir ve evde bir adet öğrencisi varken evde soruları barındırsın.