hep efendi olduğum için kaybediyorum

bir badak avuntusudur.
Kadınlara, hatta dişi kedi köpeğe bile yaklaşırken hep bi ıkınmalı hep bi 'hah şimdi sıçtım'lı davranışlarımız biz badaklar tarafından efendilik olarak adlandırılıyor. Değildir. Yanılıyoruz. Bi kere manitası olanlar afedersin orospu çocuğu mu ki biz efendi olalım ? Tabi ki hayır. Biz de az orospu çocuğu değiliz. Neyse, demem o ki bu avuntunun temelinde özgüven eksikliği yatar. Fakülte kantininde ıkına ıkına konuşmaya çalıştığın o dünya güzeli kız var ya, geceleri osura osura uyuyor, afedersin pembe falan da sıçmıyor, kol gibi sıçıyor. Yani efendilikle avunmaya gerek yok, bal gibi de ödleğiz. Bunları düzeltirsek muasır medeniyetlerden örnekler gösteren filmlerde olduğu gibi sokak ortasında öpüşebiliriz bile, neden olmasın.