hep başkalarının suçlu olması

her yerde açıkça görülen gerçektir. kime sorsanız suçsuz, kime sorsanız aldatılmış. mal olan da başkaları, aptal olan da. hep terkedip giden, kalp kıran da. kim ulan peki suçlu. bu başkaları kim. hepiniz iğrençsiniz. en çok siz sevdiniz zaten, siz hiç terketmediniz. yalan da söylemediniz kesin, hata da yapmamışsınızdır. zira öyle görünüyor dışardan. ben hiç ben yalan söyledim, ben terkettim diyen görmedim. galiba bir tek ben suçluyum. yalan söyledim mesela ben. sonra beni seven insanı da terkettim. bir sürü hata da yaptım ben. çok insanın kalbini kırdım. evet evet galiba en şerefsiz olan benim. siz hep masumsunuz. hep öyleydiniz zaten.

Üstad Heidegger'in harikulade sözünü akla getirir:

Herkes her yerde hazır bulunur, ama insanın karar vermesi gerektiği yerde herkes ortadan çekilmiştir. Fakat kararlar önceden herkesçe verildiği için 'herkes' insanın sorumluluğunu alır. 'Herkes' kolayca her şeyin sorumluluğunu yüklenebilir, çünkü bu alanda yapılıp edilmiş olanlardan ötürü hiç kimseden tek başına kendisini sorumlu sayması beklenmez. Yapılıp edilenlerden sorumlu ya hep "herkes" ya da "hiç kimse"dir.

Hep şikayet eden, özeleştiri yapamayan, kalitesiz insan düşüncesidir.