bugün

üniversiteye ilk girdiğin sene kurduğun arkadaşlıklardır. kocaman bir şehirdir orası ilk gittiğinde ve her sokağın kıvrımında ayrı bir yalnızlık içerir. gezer dolaşır içine doldurursun bu kendi başınalığını, belki geçmişten kırık dökük birşeyler vardır içinde, belki söz vermişsindir kendine, güvensizliktir her yolun sonu senin için, ama tüm düşüncelerini değiştiren sıcacık bir gülüştür, sana karşı...
seversin, alışırsın o şehre ve bir bakarsın ki okadar da yalnız değilmiş sokaklar, sana gülen yüzlerin hepsi gerçek hepsi doğruymuş ve bir bakmışsın ne de çok şey paylaşmışsın hiç çaktırmadan, yeri gelmiş ailen olmuş yeri gelmiş en zorlu yoldaşın, bölüm bölüm her bölümden arkadaşların olmuş en çok da seni mutlu eden bu uzun sürelilikmiş, önünüzdeki zamanın uzunluğu ve su kısacık bir hazırlık sınıfına sığdırılabilenlerin mutluluğu doldururmuş herbirinin yüreğini, daha uzun yıllar varmış ve nice yıllanacak bir dostluklar zincirinin temelleri atılmıştır.
işte budur hazırlık sınıfı arkadaşlıkları, öylesine senin öylesine hepimizin... *