hayat bana yapmamayi ogretti

gönül rızası ve heves oranını dışarıyla düzgün orantılamayan bir yazarın, her seferinde "dön git kütüphanene" sesini derinden duymasıdır. bir süre sonra şahıs, yapmaktan çok yapmamayı öğrenir. paylaşmamayı, yalnız yapacağı işleri tercih etmeyi vs. herkes için doğru değildir bu, millet çatır çatır bir araya gelir ve bir şeyler üretir.

peki şimdi niye geldi bu aklıma?

saipsiz diyorum. inşallah aynı kitabı okumaz.

(bkz: sozlukteki tiyatrocu yazarlar)