hayallerinden vazgecmek

aslında hayallerinden vazgeçmek değil, o şeyi artık hayal etmemektir.

Ütopyalara siginmakla baslar. Sadece adı degisir.

Ve olumsuz olma ihtimali olmadıgı icin, orası senin cennetin oldugu icin; üyopyalar güzeldir.

Ben mesela, en ücrasındayım dünyanın. Ama en ortasında.

Yine de vazgeçmemeli, sorgulamalı, düşlemeli.

her tipik Türk insanının başına gelen şeydir.

"ipini bırakmadığın sürece, uçurtma hep senindir."

O uçurtma benim götüme girdi ne diyosunuz siz ya...

Çok acıtan bir durum.

Özellikle çocukluktan ergenliğin başına kadar kurduğu hayallerden dış etkiler sebebiyle vazgeçmek zorunda kalınca, bir de benim gibi sıkıntılı bir insansa, üniversite yılları sürekli bir kompleksin içinde ve yalnızlıkla geçer. Ben futbolcu olmak istiyordum çocukken. Hayatımı buna göre dizayn etmeye uğraşıyordum fakat gerek aile etkisi gerekse de sağlık sorunlarıyla bu hayâlim yıkılıp, kendimi üniversitede sosyal bilimlerin en teorik bilgi yüklü ve rekabetli alanlarından birinde bulunca, hayallerim gibi hayatım ve inancım da altüst oldu. Keşke çocuk kalsam ve çocukluk hayallerimle ölseydim.

bazen verilen en doğru karardır.

Benim için hayallerden değil planlardan vazgeçmektir. Asla olmayacaktır.

bazen haklı olmaktır ya gerçekten hiç olma ihtimali yoksa gerçekten yapamayacak veya üstesinden gelemeyecekse?bazen en doğrusudur tıpkı benim sevdiğim kızın yabancı olması ve onu ne kadar düşlesemde hiçbir şey elde edemeyeceğimi biliyorum özellikle'de o potansiyel bende yok sorun kesinlikle para değil imkansızı istemem hayallerim ulaşamayacak kadar uzakta bu yüzden bende çabalayarak kendimi hırpalamıyorum...

Vaz geçtim anasını satayım.. “Her gün yüzlerce güzel hayal kurarsın hiç biri olmaz , bir gün aklından minicik kötü bir şey geçirirsin olur'' Şaka gibi.

bazen yapılmak zorunda kalınandır.

sıkıntı verir hatırladıkça. ben üniversiteye hazırlanırken bıraktım bu hayal işlerini aslında. hep de şuna inandım sonrasında; hayallerin peşinden gitmek diye bir şey yok. gerçek hayat çarpınca suratınıza mal gibi kalıyorsunuz. o yüzden hayallerim hep hayal olarak kalacaktı benim için artık. ama o dönemlerde yani hayallerimden vazgeçeceğime karar verdiğim dönemlerde liseden de kurduğum hayallerin etkisiyle bir şeyler yapmak istedim. bir kurstu aslında istediğim. bunun için araştırmalar yaptım falan. ekran görütüleri almışım o zamanlar. o ekran görüntülerini buldum az önce. sildim tabii artık anlamı yok. vazgeçmek zorunda kaldım hayallerimden. isteğim sadece bi' kurstu halbuki. bi' kurs be. daha önce bi' kaç entryde de yazmıştım ''hayalleri hediye etmek'' falan diye... hayallerinizi hediye etmeyin ama ulaşamayacağınızı da bilin. sadece hatırladıkça gülümsersiniz ve yaşama sevincinizin devam etmesine katkı sağlar hayaller. ama asla gerçekleşmez.