bugün

tamam, insan olarak onu küçümsemeye, ondan tiksinmeye hakkım yok. onun da yaşama hakkı olmalı, buraya kadar tamam. ama kendi halinde yaşasın ulan işte. ne bileyim mutfağa girdiğimde karşıma çıkabilir, odamda gezinebilir, balkondan ay ışığını seyredebilir. (zevklerimiz aynı olmayabilir tabi. ışık filan...) fakat ya bir başkası onu eline alıp "ay ne kadar tatlı şey. öp abiyi." gibilerinden şaka olarak bile yapılmayacak hareketler yapsa. ne bileyim onla beraber yatmayı filan teklif etse? başlık mı sıçıyorum yoksa sözlük? yoksa kafam mı güzel şu ramazan günü?
içinde bir nebze böcek sevgisi bulunan, her eve *lazım, nadir rastlanan modeldir.

edit: böcek seviyor diye bir insan bu kadar dışlanmaz ki *
hayvan sevgisiyle sevdicegini etkilemeye calısmanın bokunu cıkaran kisidir.
böceğin üstüne konup ezilesidir!**
mümkünse benimki olmasın dediğim sevgili kişidisidr. iğrençtir.