bugün

bambaşka bir hayata ait olduğunu bildiğin halde sevmek... yavaş yavaş, kimi zaman içini acıtarak, imkansızlıkların parçası yaparak,özlemek,susmak, dokunmak istemek... akşamüstleri küçük kaçamaklarda varlığında gizlenmek, göğüslerinde ağlamak, ağzından beslemek...yağmurları daha çok sevmek doğunun, sonbaharla aşk yapmak... kalakalmak gördüğü yerde,sıcakla soğuğu aynı anda hissetmek, üşürken elleri terletmek, gururu es geçmek..çığlıklarını duymamak..geri dönüp bakmaya korkmak, yüzüne bakmaya korkmak, gidemeyeceğini bilmekten belki... seni seviyorumlarin birbirine karıştığı imkansız bir aşk rüyasının parçası olmak..parçası olmak bir insanın hepsi bu işte.. gidiş o gidiş.
(bkz: sessiz olursak belki bizi görmez)
zordur. en güzel sevgi biçimidir ancak, susmak kazanmadan kaybetmektir.
atilla ilhan dan üçüncü şahsın şiiri bu durumu özetlemektedir.
öyle sevmek gerekir bazen.