bugün

gerçekten özendiğim bir insan. izliyor filmi , ben de izliyorum... bitince bi of çekiyor. ben çok beğenmişim suratımda salak bi sırıtış . '' kanka güzeldi haa valla helecanlıydı he mi ? '' diyorum...

bizimkisi ''herşeyin farkındayım ama hiçbir şey beni mutlu etmiyor'' bakışı atıyor... kanka sıçmış ''yönetmen'' görmedin mi aq diyor. halla alla napmış diyorum. adam yönetmenin sıçtığını anlamış. yönetmenlik ne gördün mınakoyim.

''metaforlarr kanka farketmedin mi , adamın selam çaktığı yerleri görmedin mi olm , hepsi klasik milliyetçi şovenistler bunlar'' diyor , farketmedin mi sahnelerde kopukluk vardı , bilmemneydi , ironileri anlamadın galiba , tarafsız olmamış bu film falan diyor.

vay amk orospu yönetmeni diyorum. yüz kere izlesem anlamam. bu eleştirmen arkadaşlar başga.
Genelde bu tip izleyiciler ile internette karşılaşıyorum. Bir film izliyorum mesela çok duygusal gözlerim şapırt ağlıyorum saatlerce, film bitiyor bari filmin altına yapılan yorumlara bir bakayım diyorum hani film bitince hayatıma kaldığım yerden devam etmekte zorlandığım için. Bir bakıyorum ne göreyim.
''Mimiklerim bile oynamadı.''
''Bu filmin beni ağlatması gerekiyordu ancak tek göz yaşı dahi dökemedim.''
''Konu çok güzeldi ama böyle güzelim konuyu kullanamamış bok etmişler.'' Hayır sen duygusuzsan göz yaşı dökememişsen biz ne yapalım? Bu kadar iyiymiş madem konu sen kullanıp iyisini çekseydin ya demek istiyorum ama sayfayı kapamakla yetiniyorum. Yine aynı şey böyle gizemli olaylı filmlerde de geçerli. Böyle adam çeşitli numaralar akıl oyunları filan yapıyor şaşırıyorum sonunda ''Vay be ne insanlar var çok dahiyane'' diyorum altta bir yorum. ''Filmde çok mantık hataları vardı. Sahneler kopuktu, bulmuş salak izleyiciyi kandırayım anlamazlar demiş galiba senarist ama ben anladım.'' Orada bir an kendimi aptal gibi hissediyorum. Sonra yine yorumu yapana kızıyorum filan aynı döngü. Her filmin bir 'süperultrazeka' izleyicisi çıkar muhakkak.
Yönetmeni tanımıyordur bile.
O yok mu o.