bugün

tam olarak korku filmi sayılmaz psikolojik gerilim deniyormuş türüne. orası önemli değil zaten başka bir şeye değinmek istiyorum.
izlediğim film the shining filmiydi.

filmi izlemeden önce konusu hakkında hiçbir bilgim yoktu. korku öğeleri içerdiğini neredeyse son 15 dakikada anladım. filmden sonra yorumalara eleştirilere bakayım dedim. baktım.

resmen şok oldum. benim zerre ürpermediğim sahnelerde koltularını tırmalayanlar, yumruklarını sıkanlar, çığlık atanlar olmuş. eğer korku filmi olduğunu bilip izleseydim muhtemelen ben de aynı duruma düşecektim. ben hayatımda böyle tırsmadım dedikleri sahnelerin çokça estetik olduğunu düşünmüştüm.

sonra aklım birden 6-7 sene öncesine gitti. testere 5 filmine bilet almıştım sinemada izlemek için. koltuğuma oturduğum andan itibaren film daha başlamamış olmasına rağmen içimi bir korku kaplamıştı. sinemanın beyaz örtüsünde bile korkutucu şeyler vardı.
birazdan beni korkutmak için yapılmış bir şeyi izleyecek olmak beni olur olmaz her şeyden korkutuyordu.

sonuç olarak ben bugün sinema sektöründe algı yönetimin önemini anladım. korku duygusunun şimdiki zamandan çok gelecek zamanla ilgili olduğunu öğrendim. teşekkürler jack nikılsın...