bugün

ayıp olmasın diye mecburen beğendiğini dile getirmektir.
adından/tipinden vs. yenmez o yemek, annelere naz yapılabilir ama aynı yemek, misafirlikte mecburen alınan bir kaşık sonucu en sevilen yemek haline gelebilir.
muhtemelen anneden şu sözler işitelebilir:
evde yemezsin, elin evinde sildin süpürdün. yok senin nazın anca bize dimi? bundan sonra bir yemeği yeme bak ne oluyor?
misafirlikte anne hemen atlar " yok yok teyzesi o sevmez onu yemez" çocuğunun bu lafın üzerine bir değil iki tabak yemesi. misafirlik sonrası dayak yemek olasılığının da yüksek olduğu durumdur aynı zamanda.
bunu yapan genelde çocuktur ve evde yemediği yemeği misafirlikte yediğinde annenin klişe sözü de şudur: "evde olsa yemez."
nezaket gereğidir.
Ölüp ölüp dirilmektir.
Asla tavuk yemeyen ben, misafirlikte ben tavuk yemem deyip ev sahibesini mahcup etmemek adına tabağı bitirmesem dahi tavuk yer ardından kusarım.
Çok güzel olmuş demeden de masadan kalkmam.
kendin olamamak, kendini ifade edememekle alakalıdır. çocukluklarına inilmesi gerek belli ki çocukluklarında suistimal edilmişler.
Mantar hariç ki midemi ağrıtıyor onun haricinde her şeyi misafirlikte yerim.

Annem ben bunu yemem sevmem diyene çok kızar. Biz de böyle yetiştik.
Annemin 'sen görürsün' bakışları içerisinde kaşığı ağzıma götürmemdir.
anneleri sinirlendiren on kusurlu hareketten yedincisi.
Hazırlarken iştahınızın gitmesindendir. Hazırlarken doymak. Hazır olunca oh otur ye mis.