eskiden okullarda sene sonu yazılan hatıra defteri

internetin, facebook un ve bilimum teknolojinin olmadığı, aşıkların sms yoluyla değil telefon kulübelerinde bir ufak jeton yoluyla birbirlerine ulaştığı ( kızın babası ev telefonunu açarsa suratına kapatılır, olan jeton parasına olurdu.) zamanlarda özellikle ilkokul ve ortaokulların sene sonlarında sınıfın en güzel kızlarının son sayfasına kadar arkadaşlarına doldurttuğu, ezik olan tayfanın ise ona buna yalvararak yazdırttığı, "bana bu kalbin kadar temiz sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim" gibi salak bir başlangıç cümlesi ile başlayıp, umarım beyaz gelinliklerin içinde mutlu bir yuvan olur gibi daha da saçma bir bağlama cümlesi ile biten yazıların yer aldığı defterciklerdir.

Kaybolup giden güzellikler arasında yerini almış, aranan, özlenen bir samimiyet/masumiyet ifadesidir. Hele de günümüzdeki yapmacıklıkları düşününce.
Şimdi "burcucum çok güzel çıkmışsn, qanqa fotoğraf ekledim, beğensene"den öteye gidemiyor hiçbir şey.