erzincan da 9 askerimizin sehit olmasi

moralleri bozan ve tekrardan pkk'ya lanet yağdırmamıza neden olan olay. ankara'dan izmir'e, samsun'dan hatay'a kadar dört bir yanda ocakları yakan, yürekleri dağlıyan ve derinden bir of çektiren olay. pkklı itlerin döşediği mayınların askeri araçlarımızın geçişi sırasında patlaması ise daha da üzüyor insanı. mayın kalleşin işidir, yiğitlik yoktur mayında, mayın pkklı itlerin acizliğinin ve bir o kadar da şerefsizliğinin simgesidir.

çok üzücü olay. keyfimiz kaçmış, kızgınlığımız artmıştır.

bu ordu* çok frekans karıştırıcı aldı. şimdi sorulması gereken, neden intikal esnasında bu araçlardan biri kullanılmadı? kullanılmadığını ben biliyorum! hesap sorulmalı.

artık alıştığımız durumdur. bu kaçıncı kaybettiğimiz insan, kaçıncı canımızın yanışı.

pkk terör örgütü ve onu destekleyenleri memnun etmiş bir olaydır büyük ihtimalle.

şimdi onların mukaddes vücutları, doğdukları toprakla birleşirken, içler acısı bir durum gözler önünü çıkıyor. medya, kamu oyu, sokakdaki vatandaş, herkes şehit haberlerini kanıksamış, eskiden manşetten verilen haberler küçültülmüş. kimse sebebini sorgulamaz, olayları kabullenir olmuş. ateş düştüğü yeri yakıyor. bu kahramanlar diğerleri gibi unutulacak, medyada bir daha adları anılmayacak, adlarına bir anıt dikilmeyecek, cenazelere gelip basın mensuplarına poz veren devlet büyükleri, şehitlerimizin geride kalan yetimlerini birdaha hiç ziyaret etmeyecek, hastedeki gazileri ziyaret eden bakanlar, göğsünde madalya, altında tekerlikli sandeliye ile bedeldiye otobüsüne binmeye çalışırken yanlarında olmayacak. ateş düştüğü yeri yakacak ve kimse hatırlamayak. muhtemelen bende unutacağım, ama şehit olmadan önce, erzincanda nöbet beklerken, memleketimin karlarına hasretini yazan aslan gibi çocuklar nasıl unutulur.

(bkz: abdullah aydin emer)

(bkz: seni ozledim anne).