egitim sistemindeki berbatligin nedeni

Maaşla alakası yoktur. Müfredat ile alakalıdır.

7 yaşından itibaren sabahın köründe okula gönderilen çocuğun -varsa ilhamlarının birkaç senede köreltilmesi. düzgün aile çocuklarını varoşu, bölücüsü, hırsızı, serserisiyle aynı ortamda saatler geçirmeye zorlamak. sosyal keşmekeş. deformasyona sebebiyet vermek. koşucuyu cirit atma, yüksek atlamacıyı gülle atma yarışına sokmak. küfür edeceğim kendimi zor tutuyorum şuan. acilen insanların rahat bırakılması gerekiyor. çocuklar önce doğal hayatı öğrenmeli ve bilgiyi kendileri talep etmeliler. bir insan 40 yaşına geldiğinde öğretmen, mühendis vs. olmalı 20 değil.

kısacası saymakla bitmeyen nedenlerdir.

insanın önemsenmemesi.
Gelmiş geçmiş Yanlış politikalar.

ben bir ticaret meslek lisesinde bilişim teknolojileri alan şefiyim. öğrencilerimi Üniversiteye gitmeleri için ikna etmeye çalışıyorum. bunu yaparken söylediğim şey üniversitede güzel bir bölüm okuyup sevdiğiniz işi yaparak ülkenize faydalı olun değil . önü açık bir bölüm okuyup ileride rahat edin. 1500₺ alıp üç kuruşluk adamların ağız kokusunu çekmeyin diyebiliyorum. istediğinizi alabilecek maddi durumunuz olsun diyebiliyorum. neden? çünkü şimdiye kadar sistem bana bunu empoze etti. atandığım zaman insanlar 'kendini kurtardın' diye baktılar. kimse gençlerin geleceği senin ellerinde falan demedi.

işte bu kafa yapısında yetişen bu sistemin yetiştirdiği çocukta öyle aman aman bir yere gelemiyor. bir Dennis Ritchie olmak yerine Steve Jobs olmaya çalışıyor ve maalesef tubitak gibi kurumlar sağolsun onu bile olamıyor.

ufak adamlar yetiştiriyoruz. kendimiz gibi ufak hesapların peşinde koşan ufak adamlar. günü kurtarmaya çalışan, hayali liseyi bitirip doğan slx almak olan, pompacıda 1500₺ ye çalışmak olan adamlar yetiştiriyoruz.

zorla programlama öğretmeye çalıştığım çocuk ısrarla bilgisayar laboratuvarında ne zaman oyun oynayacağız diye soruyor. verdiğim ödevi kendisi yapmıyor arkadaşından alıp yolluyor.

evet sistem kötü ama çarklarda da iş yok. vizyon yok. hırs yok. en acı tarafı ise önümüzden hazinelerke dolu çocuklar geçip gidiyor ve biz ne kadar çırpınsakta bir şeyler eksik kalıyor. olmuyor.