duygu sömürüsü yerine demagoji diyen insan

entelliğini sıfatlandırmak için sıfatsızlık yapan insandır. yapmacıklığı görüp zaten adama yeterince sinir olunduğu yetmiyormuş gibi birde karşıt görüşler dinlenirken devreleri yakmaknın sebebi olan insandır.

"bozulma" yerine de "dejenere olma" diyen insandır.
duygu sömürüsü ile demagoji aynı şey değil ama konunun özünü dağıtmadım. Oktay Sinanoğlu' nun bir sözü geldi şimdi aklıma. sabah sabah nereden geldi bilmiyorum ama manidar bir sözdür. "Türkçe giderse Türkiye gider."

(bkz: türkçe yi kaybetmenin yolları)

ironik bir ilk tanım.

aradaki farkı anlamak için; başlıkta duygu sömürüsü yok ama demagoji var.

yanlış yerde yanlış kelime kullanan insandır. zira duygu sömürüsü yapılan noktada duygusu sömürüsü demeli, demagoji yapılan noktada demagoji demesi gereken insandır. bu bağlamda demagojinin anlamına takılmamak lazım. amaç türkçe'nin doğru kullanıp kullanılmaması da değil, doğru sözcüğün veya deyimin doğru yerde kullanılmasıdır. böylelikle hem diller yıpratılmamış, hem de anlam bütünlüğü korunmuş olur.