duydum ki unutmuşsun nikimin harflerini

alfabeye haksızlık.bir şarkı gibi alaturkalaşmak var ya yazarın başına gelebilecek en güzel şey.geceyi cebine koyup sözlükten onlarca gün kaçmak da cabası.kendisi için kurulan soru cümlelerinden habersiz yaşaması nasıl muazzam bir şey.belediye parkında çekirdek yemek, izbeleşmiş sokaklarda elleri cebinde gezmek, kibrit kutusu kadar ekrandan binlerce dönümlük arazilerde 7 renk seçip peşine düşmek unutulmakmış.pişt baksana! ''yapmazsın öyle şey''demiyorum baba nın ''b si rana nın ''r'' si ya da alfabenin u ü v y z sini senin yerine başkaları gelir kullanır.hep başkalaşmak zorunda kalır insan.başkalarının olmak, başkalarının dudaklarından harflerini duymaya alışır.o tadı vermez ama,veremez başka dudaklar... -bilirsin işte-sonra aynanın karşısında suratına jilet vurunca atletine sıçrayan kandan ''dön artık daldın gittin uzaklara'' anlamı çıkarma fırsatını kaçırır mı.pişt baksana sana kapının aralığından bakmak seni duymakmış. önce kendine bir tokat atmak,sonra klavyeye parmak...

alaturkalaşmaya giderken yarı yoldan dönmek,yine yapamadık yine olmadı. güneş vurdu yüzüme uykum kaçtı yakalamak ne mümkün bundan sonra.

sanal bile olsa kimse unutlmak istemez,hele ki unutulduğunu duymak mı asla!