dincilerin dinin eleştirmesini istememesi

"eleştiri değildir hakarettir o" eleştiri olsa duramazsın.

kemalistlerin atatürkün eleştirilmesini istememesiyle aynı şeydir. tabi ben ikisini de eleştiririm o ayrı.

bir realite. inandığı şeye gönülden inanmış ve bunun yanında mantığından da ödün vermeyen insanlar bu tip şeylere alınmayıp kendilerinin de inandığı dini yeri geldiğinde sorguladıkları ve eleştirdikleri bir gerçektir. bir insan tanrıyı sorgulayıp ona aynı zamanda inanabilir. eğer bir akıl taşıyorsan bu illa ki aklına gelir ve gayet de normal bir davranıştır. ancak bir dinci inancı sorgulamayı kesinlikle şeytan işi ve tanrıya şirk koşmak olarak görüp aklına "şeytani" düşünceler gelse bile hemen bu düşünceleri zorla zihninden atmaya çalışıp cennete girebilmek için sahte iyilikler peşinde koşar. ben bu dini saf cahillere nasıl pazarlarım da onları da kendim gibi yaparım düşüncesi birincil önceliğidir. hem böyle davranır, üstüne de dinini eleştirenlere tahammül edemez. pabucumun kekosu seni.