din düşmanlığının psikolojik arkaplanı

günün en büyük merak konusudur. özellikle, sözlükte dine saldırmadan uyuyamayan liselileri gördükçe, hayretten hayrete girerim. hayır, ben bunların ağabeylerini tanırım; okur yazar takımıyla kesinlikle farklı bir psikoloji içindedirler. bilgisizlik seviyesiyle yaş durumunun doğru, din düşmanlığıyla bu ikisinin de ters orantılı olduğunu düşünürüm...

içinde mutlaka kendine yandaş bulup vicdanını rahatlatma arayışını barındırdığını düşündüğüm psikolojidir. Bu insanlar din düşmanı gibi görünmekle birlikte çoğunlukla arayış içindedirler,işte bu durumda hislerle fikirlerin çatışması ve insanın kendini kandırması ya da en azından kandırmaya çalışması durumu çıkar karşımıza.iman en güzel terapidir anlamaya çalışmak lazım

bazılarının sahte vatanseverlik ile perdeleme dolayısıyla fark edemediği; dini ve kültürel asimilasyon ve yaratılan toplum düşmanlığıdır.

din toplumların afyonudur. iyi kafa yapar, psikolojin düzelir.

Bir insan hayatı boyunca ona öğretilen bir şeye sırtını dönüyorsa büyük olaylar yaşamıştır ve arkasında nefret vardır. örneğin brian hugh warner i ele alırsak bildiğim kadarıyla dedesi tarafından çok bağnaz bir din okuluna gönderilmiş, eğitilmiş ayrıca cinsel istismarına maruz kalmıştır. benim bir din düşmanlığım yok fakat bu adamın olması çokta anormal bir durum değildir.
Aynı zamanda içten bir huzur arayışı olabilir.

şey gibi aynı ya; hani disipline tek giderken ağlayan sızlayan, ama grupça giderken maymunluk edenler vardı ya, onlar gibiler işte, şeytanın kendilerine fısıldadığı vesveseleri kendi fikirleri zanneder ve peşinden süreklenirler, herkesin ateist olması gibi bir arzuyla yanarlar,
oysaki inanmıyorsan inanmıyorsundur değilmi? neden bu kadar sorgular ve üzerine düşersin? farkındamısın yaşadığın çelişkinin? hemde inkar etmek bu kadar zorken ve inanmak * delil değil iman gerektirirken.