bugün

Demokrasinin tıpkı diğer dinler gibi din olma şeklidir. Nasıl olur bu diye soracak olursanız izahı basittir: Din kelime kökeni itibariyla yaşama biçimi, hayat tarzı anlamında kullanılan arapça sözcüktür. Yani bugünkü kullanılan anlamıyla bir kaç mistik ritüel ve dini ayinler değildir. her dinde bir tanrı ve dolaylı yoldan da olsa tapma mevcuttur. demokrasi dininde ise tanrı veya tanrılar milletvekilleridir (hüküm yasa ve teşri alanları tanrısal vasıflar olduğu için). Hükümleri (yasak ve helalleri) onlar belirlerler. Allah'ın kitabında zina yasak olmasına rağmen T.C devletinin anayasasına göre yasaldır hatta çalışanları da vergi mükellefidir. Bu dinin tapınma şekli oy kullanma, kutsal kabul edilen gün ve bayramlarda törenler yapmadır. Demokrasinin kulları ise her şeyden habersiz ve sömürülerek demokrasiden umut beklerler. Bu tamamen cehalet ürünüdür. Demokrasi küfürdür.
Her kurum zamanla dini bir kurum şekline bürünüp tekelleşir, kendi içinde dogmalar yaratır. Bilim dahi dini bir kurumsallaşmaya girdiğinden eleştirilir paul feyarabend gibi isimler tarafından.