bugün

Köyde doğmuş, büyümüş biri olarak Pazardan dut alıp da yemek ne yalan söyleyeyim ağrıma gidiyor. Özümüzden bu kadar kopmamalıydık.
insan ne için uğraşır? çalışır?

hayatını idame etmek için degil mi?

e o zaman neden ? bu beton şehirlerin ortasında üre gübreye boğulmuş marula, maydanoza, yada mumlanmış elmaya limona bu kadar para verip yaşamaya çalışıyoruz? ben 1 yıldır köydeyim çoluk çocuk. geçimimi sağlayacak asgari bir kazancım bahcem tavuklarım çocuklarım yaşayıp gidiyoruz. velhasıl hadi gel köyümüze geri dönelim.
topuklu ayakkabılarla ağaca dalan kadın hayal ettiren başlık.
dut ağaçları silinmeyi bekliyor.

not: dut toplanmaz, silinir.
Bana lüks degil gideyim de erik dut kiraz koparayim biraz.