bugün

sobalı evlerde oturanların kışa yaptığı hazırlıktır. çok sevilesi bir iş değildir aslında. vıcık vıcık ter olur vücudunuz. bu ter kömürün karasıyla birleşip sizi çirkinleştirir. bir de en kötüsü siz apartmanın önünden kömür torbasını sırtlanırken hoşlandığınız kızın apartmanın önünden geçmesidir. kız şöyle bir bakar, "yardım edeyim mi" filan der, alakasızca güler.* siz bütün karalığınızla ve yorulmuşluğunuzla ve utanmışlığınızla yerin dibine geçersiniz. babanız "hadi lan bütün kömürleri ben mi taşıyacam" deyince işe dönersiniz.