bugün

muthis bir urun. ben cocukken kapinin onunde satiyordu bir adam bunu bitmeyen kibrit bitmeyen kibrit diye, sanki bitmeyen aski anlatiyor.

bitmeyen kibrit bir kutudan ve kibrit copunden olusuyordu. kutu kup seklinde ama bir yuzunde bir delik var, o delikten de iceri bakinca kupun icinde olan benzinli pamuk gozukuyor. plastikten yapilan kibrit copunun ucunda biraz iplik var ama neden yapmislarsa artik yanmiyor, yani yanip kul olmuyor. bu kibrit copunu o delikten sokunca, ucu benzin oluyor, sonra bunu kupun ustunde olan metal kisma tutunca tutusuyordu ve kibritimiz hic bitmiyordu.

tabii ben arastirmaci kisilik olarak bu kupu actim, ve icindeki pamugu sanki cennetten dusmus bir nesneymis gibi inceledim. ama kesmedi anasini satiim kesmedi, biten bir kibrit aldim ve pamugu yaklastirdim. benzin, ates... evet birden tavana kadar cikan bir alev belirdi gozumun onunde. cok guzel bir sahneydi, film gibi. nasil sondurdum hatirlamiyorum ama o an bitti o kibrit.
(bkz: kıyıda köşede kalmış değerli başlıklar)