birilerinin sürekli ölüyor olması

yaşadığımız dünyanın görmezden geldiğimiz en önemli gerçeğidir.

az önce burda neşeli entryler girip takılırken bir arkadaşımın babasının vefat haberini aldım. bizler kendimize bir savunma mekanizması geliştirmişiz. şöyle ki; hayatımızda ölüm hiç yokmuş gibi davranıyoruz. hiç aklımıza getirmemek üzere beynimizi programlıyoruz.

cem yılmaz ın gösterilerinden birinde değindiği gibi; hani sahnede ki insan; topal bir adamın hikayesini anlatır, bizlerde "o ben değilim ki" deyip güleriz. aynen bu da o misal. ölüm sanki hep haberlerde,suriyede,ırakta vs. gibi davranıyoruz.o yüzden yüzleştiğimiz zaman çok soğuk geliyor.

yani yazar burada demek istiyor ki; aslında ölüm bizi çepeçevre kuşatmış halde belki düşüneniniz olur diye anlatmak istedim.

olmayandır. birisi nasıl sürekli ölsün?
olsa olsa sürekli birileri ölüyordur.

ölümün doğasını bozan biz insanlar yüzündendir.

birisinin sürekli ölüyor olması değil birilerinin sürekli ölüyor olmasıdır.

yani olayda bir şahıs üzerinde süreklilikten bahsedilmeyip hayatımızda olmayan birilerinin sürekli teker teker ölüyor olmasıdır. türkçeye girişten notlar.

birilerinin sürekli doğmasından daha ilginç değildir.