bir insana gereksizce değer vermek

tam bir aptallıktır. sonunda manevi acıya maruz kalan sen olursun. bu yüzden bir psikolojik ameliyat şart.

bir insana anlamsızca gereğinden fazla değer vermektir. evet.

aptallığın daniskası diyeceğim malesef suistimale müsait durum.

Bazen önüne geçilmesi mümkün olmayan duygu.Duyguları yönetebilmek zor.

Ederinden fazla değer, soytarıyı kral eder.

Değer verirsin de verdiğin değerin karşılığını alamazsın ya işte asıl sıkıntı o zaman başlar..

Aslına bakılırsa hiçbir değer verme gerekli değildir. Biz değeri veren taraf olarak hep insanları nesneleştirip öznel olarak o şeyi değer'lendiririz ya da yereriz. Değeri hiçbir zaman o insanın kendinde değerinden yola çıkarak görmeyiz. Oysa yapıldığında daha tutarlı ve gerçekçi olan şey, bir insana değer vermek yerine kendinde değerli olanın değerini kabul etmektir.

Bunu yapabilir miyiz? ilk evredeki insan olarak hayır. Ama rasyonel ilişkiler ile duygusal ilişkileri aynı insan üzerinde dahi ayırabilecek bir insan olduğumuzda evet. Yine unutmamak gerek ki özne her zaman nesneye onda olmayan şeylerle hitap eder ve onu öyle tasarlar. Zaten benim söylediğim öznenin bu davranışını tamamen yok etmeye değil, asgaride tutmaya yönelik. Ama bunlar hayatın en gereksiz ve basit konuları.

hak etmeyen birine değer vermek hiç akıl kârı değildir.

peki hayatın boyunca bir çok insan tanıyıp sevgini ve ilgini hak eden bir kişi varsa ve o kişi gerçekten sevgi ve ilgiyi hak eden fakat hak ettiğinin anca 100/3'ünü bulabilen biriyse? ister duygusal ister mantıksal olarak durum buysa? o zaman ne olur ben bunu merak ediyorum.