bir heceleme pratiği olarak anne dayağı

annenin her an ama her an ne denli faydalı olduğunu gözler önüne seren, dayak yerken eğlendiren, eğlendirdikçe öğreten bir uygulamadır.

efendim bilmem ki buna şahit olmayanımız ya da maruz kalmayanımız var mıdır... annelerin değişmeyen dayak atma seramonisi bir çok başlığa ve girdiye konu olagelmiştir. şu an itibariyle türettiğim "kafa güdümlü anne terliği", "anneden dayak yerken kariyer planlamak", "annenin dayak atarken desibel rekoru kırması" tadında bir çok şeyler söylenmiştir. ancak hiçbiri beni bu ritüel kadar alıp taa uzaklara götüremez be sözlük.

bak çocukluğumda maruz kaldığım dayaklardan örnek vereyim şimdi sana;

a nick= +

annesi= ** -

terlik şaplağı= !

- eniiiiiik! enik çabuk gel buraya! (elde terlikle, olanca haşmetiyle apartman kapısında beni beklemektedir)

+ n n noo noolldu yaa? (ne halt ettiğini gayet iyi bilerekten salağa yatma modu)

işte tam burada annenin türk dil bilgisi eğitimindeki yadsınamaz görev bilinci onu göreve çağırır. bu görev, kelimeleri dosdoğru hecelemeyi asla unutmayacağı bir metodla yavru bünyeye nakşetmektir.

kural: her terlik darbesi, yavru bünye götüne bir hece eşliğinde inecektir.

- sen!ni!ye!ba!ba!na!ba!ba!an!ne!de!de!ve!de!de!de!de!de!mir!pa!ra!ol!du!ğu!nu!de!din! (boktan bi sebep işte)

+ (burunda baloncuklar oluşturan sümük eşliğinde) ya anlamıyom türkçe gonuş ne diyon yaa ne diyooaaaaaahaaaaaaa...

(bkz: de me dim mii)