bir elektrikçinin aşkı

nedense tamamen kendimi gördüğüm aşktır. tabi bana yazılmış bir şiir değil bu ama elektrik & elektronik mühendisi biri olarak insanın hoşuna gidiyor.

kondansatör ile depo ederdik sevgimizi
bobin gibi saramadık birbirimizi
saysada saatleri zaman rölesi
ayırdı bizi kontaktörün kendisi.

3 faza kalmaktı tek hayalimiz
butonlar tek eğlencemiz
kalbimiz güç kaynağı kadar temiz
devre çalışsa da ayrıldık biz

sigortalar kaldıramadı aşkımızı
panolar bile bize hayrandı
seni severken unuttum topraklamayı
ayırdı bizi 741'in bacakları.

ayarlı irence döndürdün beni
avometre ölçemez sana olan sevgimi
devir sayısı kadar seviyorum seni
gel artık yorma benim de şarjım bitti.

ellerim ptc gibi beni ısıtıyor
kalbim led gibi yanıp sönüyor
sensör gibiyim gözlerim seni arıyor.