bugün

insanın genellikle küçük yaşlarda başına gelen.pazarda,yolda,orada burada,sıcaktan veya dalgınlıktan dolayı,başka birine anne diye sarılmak.

başkasını anne zannetmek..

bu olay,sıcak bir antalya gününde başıma geldi.bundan 3 sene kadar önce.

annemle cumartesi pazarına gittik,ancak pazar öyle büyük ki adamın nevri dönüyor.zaten sıcak ve zaten açım.

neyse,

gezmeye başladık,sağ taraftaki gözleme yapan teyzelere gözüm takıldı,annem ''alayım mı yavrum''dedi.bende hayır dedim.

neyse az ilerledik ve canım artık gözleme istiyordu.annemin koluna girmiştim ve annem de bir şeyler seçiyordu tezgahtan.

bende o sırada başımı böyle kedi gibi sürterek ''anne gözleme alsak ya''dedim.

ve kafamı çevirdiğimde onun annem olmadığını fark ettim.insanlar,tezgahtar bana gülüyordu,ben kızardım,arkamı döndüğümde,annemi gördüm,bana gülüyordu.

utanmıştım,hemen kaçtım oradan ''ehehe sıcaktan''diyerek savuşturmaya çalıştım,ama olmadı.