başkalarından korkmak

sürekli bir korku hâlidir.
sadece başkalarından değil, karşılaştığınız ilgi çekici bir çok şeyden korkar hâle gelirsiniz.
ileri evrelerinde ise toplumdan kendini soyutlamak boyutuna varır.
hayatta neredeyse hiç kimseyi ve hiç birşeyi olumlu yönde değiştirememek hatta olumsuz yönde bile değiştirememek düşündükçe kendinizden bile korkmanıza sebep olur.
geceleri rahat uyuyamazsınız.
yönlendirici bir şeylere ihtiyaç duyarsınız ve kendinizi hiç birşey yapmamak dışında yönetemez olursunuz.
kendi canına kıymaya kadar gider bu süreç.
en aşağı indiğinizi düşündüğünüzde bitiş noktasını başlangıç noktası kabul edebilirsiniz.
bu yüzden dengede olan insanlar aldıkları darbelerden az etkilenirler ve çok ders çıkarırlar aslında. sanırım yani.
insanın duygu ve düşünce yapısının matematiksel değerlendirmesi belki de bu şekilde yapılabilir.

kısmen yaşadım biliyorum. daha sonrası iyileşme yoluna giderseniz kimsede, hemen hiç birşeyden korkmamak yolunda ilerlersiniz. sizi öldüreceğini söyleyen birine 'denemekte serbestsin, ama öldüremezsen sikerim seni' diyebilecek kafa yapısına doğru ilerlersiniz. fazlası zarar tabi. ehehe.

her insan da az da olsa var olan bir histir. ölmekten ve kırılmaktan korkulur genelde.