bahçesaray sarayının çeşmesine

aşk fıskiyesi, ölümsüz çeşme!
sana armağan olarak iki gül getirdim.
seviyorum betimsiz konuşmanı
ve şiirsel gözyaşlarını senin.

çiseyen gümüşsü tozların
serin çiğlerle kaplıyor beni:
ak, durmaksızın ak sevinçli pınar!
anlat, anlat bana bildiklerini...

aşk fıskıyesi, kederli çeşme!
okudum ben de mermerinde senin
uzak bir ülkenin övgüsünü;
fakat mariya'dan söz etmedin...

ey solgun yıldızı haremin!
burada da mı unutuldun yoksa?
yoksa sadece mutlu düşler miydi
mariya ve zarema. *

ya da sadece imgelemin uykusu mu
tenha bir alacakaranlıkta resimledi
kendi bir anlık sanrılarını,
ruhumun bir anlık idealini? aleksandr sergeyeviç puşkin

çeviri: *