aşklara geç kalmak

öncelikle şunu belirteyim; başlığa ne yazıyım bilemedim, böyle birşey yazdım. entrynin devamını okursanız ne demek istediğimi anlayacaksınız sözlükdaşlarım.

ben şahsım olarak aşklara geç kaldığımı düşünüyorum. geç kaldım evet. nedir abi bu geç kalmak? geç kaldım hocam, şöyle; yaklaşık 5 aydır yalnızlık çekiyorum. sevgilim yok, olmadı 5 ay boyunca.. koskoca 5 ay. neden olmadı? tipsizmiyim? hayır. salakmıyım? hayır. aptal mıyım? hayır. gerzek miyim? hayır. ama yalnız kaldım. neden mi? hocam çünkü geç kaldım. kiminle arkadaş olmak istesem, flört etmek istesem, sevgili olmak istesem hep sevdiği bir erkek var. geceleri bir erkek için ağlıyor. bir erkek canını yakmış ve aşka küsmüş. bir erkeğe aklı takılmış ve başka kimseyi istemiyor. bir erkekle birlikte olmaya çalışıyor, başkalarını göremiyor. evet geç kaldım. çünkü çok seçici oldum. hep en iyisine layık olduğumu sandım. ama herkes köşesini kapmış! herkes birbiriyle sevgili, yada herkes birbirine aşk acısı çektiriyor, birileri birilerine kendilerini aşık etmiş ve bırakmış. ben geç kaldım, kimse beni sevmiyor, kimseye kendimi sevdiremiyorum, kimseyle birlikte olamıyorum, kimse benim gülüşümden etkilenmiyor, çünkü kimse başkalarını seviyor, kimse başkalarıyla birlikte, kimse başkalarıyla olmak istiyor. benimle değil. çünkü ben geç kaldım herşeye. ders zili çaldıktan sonra girdim sınıfa ve ayakta kaldım dostlarım.

halbuki birçok 'geç kalmış' gibi bende isterdim aşık olmayı, aşk acısı çekmeyi, hatta birilerine aşk acısı çektirmeyi, birileride benim gülüşümden etkilenmeliydi, birileri kapıyı gözlemeliydi "o" girecek diye. işte "o" hiç olamadım ben, bir çoğumuz gibi. geç kaldık işte, yalnız kaldık, ayakta kaldık. oturacak bir sıramız yok. çünkü geciktik hayata başlamaya, atılmaya.

tahmin edeceğiniz gibi bu entry depresif modda yazıldı dostlarım, yadırgamayın beni bu ne zırvalıyor diye. dünyadaki herkes birilerinin kendisini anlamasını istiyor ve bunu bekliyor. bazıları bazılarını anlıyor, işte ben o anlaşılmak istenmeyenlerdenim. keşke böyle olmasaydım ama ne yapalım... * suç bendeki geç kaldım.

kimse başkasını seviyor. Başkası ona aşk acısı çektiriyor. Aşk acısı çektikce daha da artıyor sanki aşkı, aşkı arttıkça acısı da artıyor ve bu sürüp gidiyor. Kimseler de kurtulmak isterdi bence bu karşılıksız sevmelerden , ağlamalardan, unutamayışlardan. Kimseler de ister mutlu olmayı, mutlu aşkı yaşamayı. Onlara mutlu aşkı kanıtlayabilecek insanlar lazım sadece. bu zaman alır ama sonucunda kimse, kimse kalmaz. Biri olur ve sever. Aşklara geç kalınmaz. Ama eğer aşklara geç kalındığı düşünülürse, o zaman sadece aşka değil, hayatın tamamına geç kalınmış olur.