bugün

sözlük yazarlarının en çok şikayet ettikleri durumdur sanırım. genellikle gece yatarken olur bu gıcık edici durum. bilgisayarınızı kapatır bir güzel yatağınıza uzanırsın. artık uyuma vakti gelmiştir. sonra birden 'dank' eder kafanıza, mükemmel bir başlık o başlığın altına gireceğiniz harika bir entry gelmiştir aklınıza.

o an heyecan başlar, "ulan sabah olsa da yazsam bi' an önce" dersiniz içinizden ve "gelsin artılar yükselsin karmalar" diye hayaller kurmaya başlarsınız. o anın verdiği huzurla sakin bir uyku çekersiniz ve uyursunuz.

evet sabah olmuştur ve dün geceden aklınıza gelen o entry'nin etkisiyle çektiğiniz güzel uyku artık son bulmuştur. açarsınız bilgisayarınızı girersiniz sözlüğe. şöyle bir sol frame'i incelenir, neler var neler yok bir güzel süzülür. ardından dün geceyi hatırlarsınız. "lan!?" dersiniz. dün gece aklınıza gelen başlık fikrini hatırlarsınız. evet buraya dikkat sadece 'fikri' hatırlarsınız ama o başlık neydi ne yazacaktım bir türlü aklınıza gelmez.

bir küfür sallar, "bari sözlükte bi gezineyim belki aklıma gelir"* der önünüzdeki başlıklara bakarsınız. ancak nafiledir efendim o müthiş fikrin ne olduğu bir türlü geri gelmez o aklınıza.**.

artık kabullenme zamanı gelmiştir. bu sürecin en zorlayıcı kısmıdır. vaz geçmek zorunda kalırsınız o başlıktan da entryden de. bir hüzün basar içinize "neyse şimdi aklıma gelmedi sonra yazarım" dersiniz aklınıza gelmeyeceğini bile bile. ,şte böyledir biz yazarların zorlu hayatı. neler çekiyoruz neler!

(bkz: simdi aklıma gelmedi sonra yazarim)
Sanki sabah aklıma çığır açacak bir başlık gelmişti şimdi unuttum gibi. acaba hayal miydi?