bugün

sahne 1: salonda güzel güzel oturup muhabbeti harlarken, söz konusu çiftimiz bir takım fısıldaşmaların ardından hızlıcana odaya geçerler.

sahne 2: salonda tek başına kalakalmış eleman, sıkıntı içinde kanal değiştiriyordur.

sahne 3: elemanın kulağına içeriden inleme-ohlama sesleri, yatak gıcırtıları gelir.

sahne 4: eleman, tüm iyi niyetiyle 'lan rahat sevişsin insanlar' diye salon kapısını kapatır. bununla da kalmadan televizyonun sesini iyice açar.

sahne 5: çiftimizden, önce erkek olanı döner salona. kulakları kızarmıştır ve halsizdir. seviştiği için suçluluk hissediyordur (niye ki abicim, sevişirsiniz, normaldir yani). saçma sapan bi muhabbet açar; her şey normal seyrinde ayağına. konu genelde bi boka yaramayacak bi konudur. laf olsun diye konuşur.. sesi kısık çıkıyordur. malum, efor kaybı yaşadı adam.

sahne 6: gürültüsüz sevişmeliyiz ayağına, sesini çıkarmadan sevişmekten iflahı skilmiş kız da döner salona. o da erkekle aynı psikoloji içindedir.

sahne 7 (final sahnesi): yalnız eleman, çiftin bu tavrı karşısında şu tiradı atmaya karar verir:

- lan totoşlar! hem zırt diye kalkıp sevişmeye gidiyorsunuz, hem de bunu çaktırmamaya çalışıyorsunuz! bu ne perhiz bu ne lahana turşusu! arkadaşım, gençsiniz, sevgilisiniz; tabii ki sevişeceksniz. insani bi durum bu. ama nedendir bu saklama çabası? komik duruma düşüyorsunuz! rahat olun, be cool...