apartman ışığını burun ucuyla açmak

genelde çoğu kişinin yaptığını sandığım olay.

genelde ellerim dolu olduğunda poşetleri yere bırakıp elimle yakmaya üşendiğim ışığı, burnumun ucuyla anahtara dokunup öyle açıyorum. bazen düşünüyorum, bunu yapan tek benmiyim diye ama sadece ben olmadığımı, yalnız olmadığımı biliyorum. sanırım!

edit: en son akşam yapmıştım bu davranışımı, daha kaç defa daha yaparım onu bilemiyorum ama sanırım hayatım boyunca ki; sensörlü apartman ışığı olan bir apartman bulursam yapmam ama eğer olmassa bunu yapmaya devam edeceğim.

elim doluyken kendimi bir şey hissettiğim olay...

Uçan tekme atarak açan kişilere göre daha insancıl bir eylemdir.