anıların bizi üzmesi

Eğer anılar sizi üzüyorsa dünyada yaşanmış onca güzel anı'nın yok olduğunu hatırlayın bu sizi daha çok üzer böylece kendi anılarınızdan kaynaklı özlemi ve acıyı unutursunuz anılar her ne kadar güzel olsa da tarihe kazımak için iki kişinin de cabası gerekir unutmayın o kişi bir daha eskisi gibi olmayacak.. anılar da onunla beraber toz olup gitti.

Mutlusu da mutsuzu da üzer.

tam tersi de söz konusu olabilen durum.
şahsen şu anda hayatımdan memnun değilim. kalbime arada sırada ağrı girmeye başladı. saçmalıklar, anlamsızlıklar, gevşeklikler içinde boğuluyorum. hoşlandığım kadınların hepsi başkalarının kalbinde ve yatağında bulunuyor. millet marifetmiş gibi non stop geyik ve şamata yapınca asabım bozuluyor. saçma ve gereksiz savaşlar, saldırılar, seri katiller derken dünya da hayat da canımı çok sıkıyor.
işte böyle bir atmosferde, rahmetli canım anneciğimle, hala kalbime sıcaklık dolduran ender kişiler arasında olan babam ve kardeşimle, çoğu insanın aksine kalbimi ve güvenimi asla kırmamış, artık melek olmuş köpeğimle, galatasaray' ın zaferleriyle dolu anılarım beni ayakta tutuyor. çocukluğumdaki lambanın sapsarı ışığı altında salonda sohbet edip, meyva yiyip film izleyişimizi hatırlıyorum ve gülümsüyorum mesela.
anılarınızı sevin, bu anlamsız ve adaletsiz dünyada size ileri gitme gücü verecek onlar.

pişman etmesi daha çok koyuyor.

aynı zamanda, evet, öylr anılar vardır ki kalbi her gün yeniden kırma gücüne sahiptir. bu açıdan bakıldığında doğru bir iddiadır. örneğin annemin ölüm haberini aldığım ve köpeğimin ölümüne tanık olduğumda yaşadığım acı hala kalbimi sızlatıyor ve asla bitmeyecek gibi geliyor.

hayatın bir çıkmazın içine girmişken bir daha tekrarının olmayacağını bildiğin güzel anların hatırlanmasıdır insanı üzen.

benim de var tabi hatırlamamak için mücadele verdiğim öyle bazı anılarım.

geçmişte fazla kalmanın getirdiği o depresiflik.