annenin sabah sobanın külünü boşaltmaya gitmesi

kül boşaltılıp soba yakıldıktan sonra soba üzerinde ekmek kızartılması olayıyla devam edecek eylemdir. hasret kokar.
(bkz: geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer)

böyle bir tespit ve yaşanılmışlığa şahit olan birey "ihtilal çocuğudur". 80'li yıllara ait hatıralar barındıran gözlere sahiptir.

hazır yeri gelmişken ve ibrahim sadri moduna da fazla bağlamadan diyorum ki; vita tenekesinden ekmeğe sürülmüş yağlı ekmek yemeden, içine toz şeker dökülmüş ve gıcır gıcır sesler çıkartarak şekerli yoğurt yemeden ve en önemlisi, sobanın yanında leğende yıkanmak/#7756760 hem de voltran'ı izlerken...

nostaljinin tavan yaptığı durumdur. buz gibi soğuk havada içeriyi ısıtan annenin şefkati midir, soba mıdır bilinmez. o zaman soba bile olsa şuan içimi ısıtan annenin şefkati olsa gerek.

sabah sabah hüzünlenmeme sebep olan başlık. okurken tatile eve giderdim. sabah annem erken kalkardı sobanın külünün alındığını duyardım, nazlanır kalkmazdım, annem sobayı yakardı. sobanın çıkardığı kendine has ses ve hissettiğim sıcaklıkla yatağımdan kalkar kahvaltıyı hazırlardım, sobanın üstündede ekmek ısıtıp yerdik. çok güzel anlardır ve bizim orda hala soba var bu sene de doğalgaz gelmediği için belki de bu olayı yapmak için son senem diye düşünüyorum.

geçen yıla kadar valideciğimin yaşadığı olaydır. o güne kadar hiç sızlanmadı kendisi. her sabah kalktı, o külü boşalttı, sobayı yaktı ve işe gitti. o külle valideniz uğraşırken canınızdan can gider, kalkıp hemen yardım edersiniz. * *