bugün

anne mezarına giden insan ağlar.

ilk zamanlar insan annenin öldüğünü kabullenmek istemez, bir müddet geçtikten sonra alışmaya başlar. artık mezarlık ziyaretinde ağlamak değil hüzün vardır. nereden mi biliyorum benim anne vefat etti oradan.
(bkz: ağlama melis)

(bkz: valar morghulis)
ölmeden önce değeri bilinmeyen annenin mezarında ağlamaktır.
söylenilen sözler yeri gelir o kadar yaralar ki insanı... neyse efendim.