bugün

Ailem beni azarlarken basit ve çarpıcı cümlem beni doğurmasaydınız kelimesidir. Bir gün ağır konuşacaklarmış gibi geliyor.
Tartışmaya son noktayı koymuş olursunuz böylelikle.
Sizi yeren, acımasızca ve hunharca eleştiren, bu hakkı kendilerinde gören, kendi düşüncelerini, fikirlerini evladına empoze eden, dayatan anne babaya sarsıcı bir cevap vermiş olursunuz: doğurmasaydınız...

Çok haklı değil mi? Yani doğurduysanız konuşma hakkınız yok. Ehlileştirmek istiyorsanız gidin güvercin kedi köpek falan besleyin. Çocukların birey olduğunu unutuyor gibisiniz sevgili ebeveynler.
Olur diye yapmışlar, olmamış, aldırmak için geç değil aslında.
Keşke yanıtını alınca yüreğinizi burkacak harekettir. Önermem.
Şahsen bazen bu bahaneyi kullandığım oluyor.
Özellikle annenin serzenişlerine karşı çok haklı bir iddia gibi geliyor bu.
Dünyaya gelmenizi istemişler, bunun için uğraşmışlar evet didinmişler, fakat bazen tamamen onların istediği gibi olmanızı, onların inşa ettiği onların programladığı bir bilgisayar gibi çalışmanızı istiyorlar. Bu mümkün değil. Aksi olduğu zaman sizden kötünün olmaması işte bu bahaneyi dile getirmeye mecbur ediyor.
Tabi her anne baba için bu bahaneyi kullanmak doğru değil bence.