bugün

insana endrou kasırgası gibi vurur, tsunami gibi ezip geçer, annapurnanın zirvesinden düşen bir çığ gibi ölüme sürükler, root köprüsünde nefs-i keş yapmak gibidir, ıstıranca dağlarında manyetik alana yakalanmak gibi, empire state'tin çatısından dikine bakmak gibi, harlem 115. St'de gece 3 te gezmek gibi, şırnakta piknik gibidir, istanbula son vedasını yapan vapurun hezimeti gibi..

ah ulan ah, nasıl anlatsam bilemedim ki şu ayrılıkların haşmetini, zira düşünüyor insan bari biri kalsaydı...
Şu an adını hatırlamadığım bir Türk filminde Tarık Akanın başına gelmiş olan olaydır. Güldüren, oh olsun dedirten bir olaydır.