30 10 2017 intihar notum

7 senedir hayatımı düzene sokmaya çalışıyorum hayat ayaklarıma bi çalı gibi dolaşıyor ne arkadaşım var ne dostum ne sevgilim ne annem babam 5 sene önce çok sevdiğim kız arkadaşımı kıskandığım için 2 kelime ettim son sözü yazıklar olsundu bana karşıdan karşıya geçerken araba çarptı kucağımda can verdi benim yüzümden bi can gitti hayatımın bi daha yola girmeyeceğine tam o gün karar vermiştim zaten o kızın gelişinden belliydi bende darbe yapacağı 28 şubatta geldi 12 eylülde bu dünyadan gitti.

daha sonrasında hep huzuru aradım mutluluğu aradım çok güzel arkadaşlıklar kurdum çok da eğlendim yalan yok ama kafamı her yastığa koyduğumda yaptığım hata geldi aklıma alkolle avutmaya çalıştım kendimi olmadı sigara içeyim çabuk ölürüm diye düşündüm.

Seneler geçti ben asla kimseyi sevememiş ve gerçekten hiç sevilmemiştim dostlarım hep destek oldu alkol problemleri çözüldü sigara azaltıldı minimal bir hayat yaşanmaya başladı okula tutunulmuştu
belkide hayatta becerebildiğim tek şey okuldu. Tam dedim düzene girmeye başladı hayatım 350 bin lira babamın borcu çıktı neden olduğunu asla sormadım o gün okulu bıraktım sabah
öğle ve gece olmak üzere 3 işte çalıştım ailem için belki beni severler diye de düşünmedim ben onların gözünde hep içen sıçan bi adamdım benle hiç gurur duymadılar belki benimle gurur duysunlar istedim .

bi dönüm noktası daha geldi 350 bin gibi bi borç 3 kişinin hayata son derece sıkı tutunmasıyla 20 ayda artık ödenebilir konuma gelmişti dedim ki bak herşey yoluna giriyor azmet herşey güzel olacak okuluma döndüm 25 yaşımın sonunda artık hayalim olan mimarlık mesleğine kavuşmama 1 sene kalmıştı. biz 4 kişiydik bu arada benim öz kardeşim yok ailemin maddi durumuyla ilgili dalga geçildi o 4 kişi de kalmamıştı artık hayatımda arkadaşımda yoktu zaten bi ilişkim olması hayaldi ben kendime güvenemiyordum hırçınklık da hırçınlık biz bağlı bi aileydik sülalem reddetti beni annem babam aynı evin içinde yabancıyızz belki de ben gerçekten bu hayatta hiç sevilmedim.

sevilmenin hayalini kurdum dilim hep sapan gibiydi belki de hep hoyrattım
ne yazılıyorsa onu yaşıyoruz dedim
sonra bütün inancımı kaybettim ailem arkadaşlarım eşim dostum beni seven hiç kimse olmadan 6 aydır bu dünyada yaşıyorum varlığım insanları kırıp dökmekten başka bişeye yaramıyor derdimi anlatacak kimsemin olmaması da belki bundandır. herkes seçimleriyle yaşar veya ölür.

bi bataklığın içindeyim debeleniyorum çabalıyorum ama her zaman dibe çöküyorum.
ben hayatımda hiç olmadığım kadar tek başınayım hep derlerdi yanlızlık paylaşılmaz ben de hep gülerdim
bi insan asla yanlız kalamaz diye tamamen yanlızım selam verecek bir insan bile yok yüzümü güldürebilecek şey birilerinin beni umursaması artık bi önemi olduğunu düşünmüyorum bu dünyaya nasıl tek başıma geldiysem öyle gidiyorum giderken de sadece yazıyorum. çünkü yapabileceğim hiç bişey yok başka

son zamanlarımı geçirecek birisi yok şu anda birilerinin bunu okumasını hayal ediyorum sadece bana yapma diyecek bir insan yok. Benden çok daha kötü insanların sahip olduklarına bakıp isyan etmek gerçekten yoruyor bağımlılık derecesinde yaptığım hataları düzelttiğim hayaller de artık bir terapi olmuyor
yaşamak nedir neden yaşar bir insan hayata ne bağlar insanı bu soruların cevabını bilmeden yaşayabilir mi bir insan?

Elveda tek başıma ölüyorum.
yaptığınız hatalardan ders çıkartmayı öğrenin

Çok sevin.

ayatın anlamı ne? mutluluk nerede ve neden acı hakim hayata? bu soruları bir çok kişiye sordum, bir çok kitapta araştırdım ama cevap bulamadım. o zaman neden bu anlamsız yaşamı sürdüreyim ki? bu beni sevenlere ya da sevdiklerime bir not değil sadece bir kendi kendine konuşma... hiç kimseye elveda demiyorum ki zaten gelince de merhaba demedim