22 yaşında olup hala sevgili edinememiş kimse

olmuyorsa olmuyordur. bu şekilde 35 yaşına kadar geleni görmüşken bu gözler bu kadarını normal görebiliyor insan. ayrıca kendisini yavaş yavaş evliliğe bırakması gereken kişidir.

Aceleye gerek yok yani.. Güvenecek kimse yok bu memlekette.

işte bu ben!

ara sıra kederlenmiyor değilim ama pişman mıyım? aslında değilim.

şimdi şöyle bir durum ki kolay olgunlaşan bir insan değilim. yaşıtlarımdan bi üç dört sene sonra gelişiyor benim duygu dünyam. yani muhtemelen bir sevgili edinmiş* olsaydım da muhtemelen şu an yine yalnız olurdum. yürütecek şartlara sahip değilim.

aslında düşünüyorum gerçekten ne istiyorum diye? bu sevgili meselesi hiçbir zaman listede ilk üçe oynamıyor.

shit! çok az zamanım kaldı. kendimi walking dead'deki dönüşmeyi bekleyen yaralı insanlar gibi hissediyorum.

qıslar mesaj kutumu yeşillendirin.
(çok mu açık oldu bu?nalet ya şu oltayı bir türlü beceremiyorum)

arkadaş ortamında herkes eski flörtünü, sevgilisini anlatırken köşede sessizce onları dinleyen 22 yaşında bir garibandır.

dedikodusunu yapan kişiler kadar sorun etmeyendir.

11 sene önceki bendir. 11 yıl sonrası için sorularınız varsa alayım.

hello, dernek felan var mı? çay içerdik, tost yerdik.

2 yıl önceki halim.sevgili edinmek bir meziyetmis gibi bahsedilmesini saçma buluyorum. Tercihtir.sonu olmayacağını bildiğin duruma kalkışmamaktır benim için. Keşke öyle kalsaydım.b*k vardı inandık kalpteki çarpıntıya.hayal kırıklığı yaşamış olmaktan daha iyidir.

Bulunca evlencek sanırım.

Evleneceği kişiyi bekliyordur takdir edilesi.