sözlük yazarlarından şiirler

karanlık bir hayat.
dıştan bakınca parlayan,
ama içi,
gecenin en derin halinden,
daha karanlık bir hayat...
evet bu benim hayatım.
hayatımdı...

sonra bir ışık belirdi,
o sonsuz karanlığın kalbinde.
ve gittikçe büyüdü,
büyüdü,büyüdü ...
artık parlıyordu o hayat,
mutluluktan duramıyordu yerinde...

insanlar meraklandılar.
neydi bu karanlığı bu kadar berraklaştıran ?
nasıl mümkün olabilmişti,
o karanlığı güneşten daha samimi bir biçimde parlatan ?
sonra gerçek ortaya çıktı.
bir melekti bu karanlığı aydınlatan...

şaşkındılar.
nasıl bir güç böyle bir şeye sebep olabilir diye.
ve hep sordular;
nasıl yılmadan etrafını aydınlatıyor diye...

ve sen meleğim!
sendin beni o karanlığın içinden çekip getiren,
beni aydınlatan, bana hayat katan,
artık birlikte ışıldayan iki yıldız misali,
süzülüyoruz gökyüzünde...

ve işte orda;
göz kırpıyor gülümseyerek,
kutup yıldızı ..