sevgiliye gönderilmemiş mektuplar

ben sana uzak olmanın mazoşizme dönmüş zevk veren azabını ılık ılık akıtırken ruhuma, dışarıya hiç renk vermemeyi öğrendim zaman içinde...
senin aşkın bir sarmaşık gibi sarmış bütün benliğimi, dışardan yemyeşil görünsemde, içten içe feci bir susamışlık yaşıyorum teninin kokusuna...
ve tıpkı sarmaşıklarla sarılmış bir ağaç gibi, eninde sonunda kurumak benim kaçınılmaz sonum...
olsun belki felaketim olacaksın sen, ama ben senin sevdan uğruna, akıldan sıyrılabilecek mertebeye ulaştım diye düşünüyorum, şimdi sadece yüreğimle hissediyorum seni, engelsiz, hesapsız..
ve kendi kendime ne çok tekrarlıyorum bir bilsen, ben seni bir tek gün bile unutmadım