unutmak isteyip unutamamak

hayıtın en acı yanıdır bilader. hem vallahi hem billahi. dj koy ordan bi orhan baba, hancı şarap getir, dertlendim.

malum serdar ortacı bile yoran bu hayat bizim ebemizi sikertiyo çoğu zaman. tecavüzüne ugruyoruz ve zevk almayıda beceremiyoruz. belki de ben malım, zevk alamıyorum falan neyse.

şincik geçmişe dönüp bir bakıyorum hayatım makara gırgır şeklinde geçmiş ama anılarımı canlandırmak istediğimde aklıma üç beş tane güzel anım gelir hep, en çok önemsediğiniz seks anılarınız bile aklınızdan çıkar unuttuğunuz ayrıntıları olur. ama gel gör ki akılda kalan anılarım nerde üzüldüysem, bozulduysa, kırıldıysam o anlardan anılar. öyle bir zamk olmuş ki beynime talihsiz anılar, unutmayı bir türlü beceremem. unutmak istedikçe o olayın üstüne üstüne gelir hayat. en basitiden bisal bisikletten düşüp karpuzdan pekmezi akıtmışsınızdır hastanye akraba ziyaretine gidersiniz yanında yatan hasta bisikletten düştüğüm yaşlarımda olan eleman, kafası sargılı yatıyor. o an hayattan öyle bir sıkılırsınız ki. diyecek söz bulamazsınız. aklınızın bi köşesinde kazınır yine o an. bisiklet gördüğünüzde de aklınıza gelir, sargı bezide.

anlamam arkadaş. hayatın yarısı uyuyarak kalan yarısı tuvalette banyoda işte geçiyor. zevk almak, yaşamak için çok az zamanımız var. en azından bu zamanların iyi olanlarını hatırlamak istemek de mi yanlış? aklımızda kalan neden kötü anılar. sanki hayat çok zevkliymiş gibi. dağınık bi entry oldu farkettim ama depresifim be sözlük.

tanım: hayat enerjinizi anlık da olsa elinizden alan boktan durum. en olmadık zamanda yaşadığınız kötü anı aklına gelir, hayattan soğursunuz.

bide bunun aksi durum vardır ki onu başka başlıkta inceliycen en efendi oluncak durumda gülme krizine girmek.