10 kasım törenine mazeretsiz katılmamak

atatürk'ü sevmeyen, o'nu anlayamayan ve malesef iş lafa geldiğinde mangalda kül bırakmayan, türklüğüyle övünen bazı türkiye cumhuriyeti vatandaşlarının, törene katılmak yerine hayatını yaşamaya devam etmesidir.

bugün ki 10 kasım ve daha önceki 10 kasımlardaki gözlemlerime dayanarak diyebilirim ki, bazılarınız bu ayıbı yaptı. yapacak hiçbir işi olmadığı halde, klavye başında geçirdi o önemli anları. hatta bi çoğunuz osura osura uyudu, herkes ne yaptığını biliyor kendi değerlendirmenizi kendiniz yapın. hey dostum bugün seni 10 kasım töreninde göremedim, neredeydin, demek istiyorum sizlere. neden yoktunuz?
atatürk'e bağlılığınızı sözlerle ifade ederken, istiklal marşımızı söylediğimizde yanımızda olsaydınız da, marş sesi göğü inletseydi. ama olmadı. her sene olduğu gibi gelmediniz. ama bilmeden, sırf sizi eleştirdiği için atatürk'e bağlı olan insanlara etmediğiniz hakaret kalmadı. bunlardan biri de benim. sözle acı anlatılamıyor. sizin yaptığınız, gösteri. sadece gösteri.

yaşadığım yerde tören düzenlendi. tören alanında protokol, asker, polis, öğretmen, öğrenci, kamu çalışanları ve gaziler vardı. bir ara dönüp arkaya doğru baktım ki, atatürk'e olan sevgiyi o toplulukta hissetmek istedim. yoktu. gelenlerin çoğu zorunluluktan ordaydı, evet. bu da acı bi durumdur bugün için. ama yine de oradaydılar. ama onların dışında hiç kimse yoktu. sonra, etraftaki evlerin camlarına baktım. orada da kimsecikler yoktu. siren sesine yenilen sessizlik, duygusuzluğu öyle açığa çıkardı ki, istiklal marşına playbek yapan insanlar hoparlöre teslim olmuşlardı. tören bitti, insanlar dağıldı. hepsi bu kadardı.

peki ya siz? evet, klavye başında ya da osurarak uyuyan sizler, sözde sevginizi kelimelerle ifade etmekten utanmıyorken, sizin bu yaptığınızı eleştirenlere itham ettiğiniz hakaret ile gösterinizi mi canlandırdınız?

cidden ya, bugün saat 09.05'te neredeydiniz?