kedinin ölmesi

Bugün 3. gün.. Sadece 2 gün de oldu her şey. Zor nefes aldığını fark etmiş annem gece, sabah erkenden beni uyandırdı.. Çok kötü gözükmüyordun ki oğluşum, üşüttün sandım ciddi bir şey yoktur oğluşumda dedim. Veterinere gittiğimizde durumu çok ciddi dediklerinde inanamadım. Güvenemedim veterinere.. O veterinerde korktu evden çıkmayı da boxa girmeyi de sevmez zaten dedim. Oksijen verdiler eve getirdim tedirgin tedirgin uyudun evde üzerini örttüm yüzünü sevdim ama sana sımsıkı sarılsaydım keşke o an.. Seni evde son kez göreceğim an olduğunu nereden bilebilirdim ki.. Sonra başka bir veterinere daha götürelim de içimiz rahat etsin dedik. Daha çok güvendiğimiz bir veterinere gittik... Kalbinde sorun varmış... O minicik kalpte nasıl sorun olabilir aklım almadı. Hiç bir belirtide olmamıştı. Oksijen tedavisi yaptı.. Eve götürdü annem seni ben de işe gittim. Günün gecesinde veterinerde sabahladık seninle sadece 3 saat yanlız bıraktık seni hayatımın pişmanlığı oldu o 3 saat.. Keşke seni daha çok izleseydim. O kuvezden çıkarıp okşasaydım tüylerini bol bol... Nereden bilebilirdim o 3 saatin senin son 6 saatinin yarısı olduğunu..

5,5 yıl her an seninleydim.. Her eve girdiğime, her salona girdiğimde ilk sorum senin nerede olduğundu.. Her gece seni öpüp öyle uyurdum. Niye bıraktın bizi, çok mu ihmal ettim seni son zamanlarda, ben mi bir sey yaptım, neden oldu bu diye sorular beynimi rahat bırakamıyor şimdi. Sabaha karşı kapımı tırmalardın beni uyandırırdın 'pati hayır' diye seslenirdim giderdin hemen. Şimdi yine gelsen tırmalasanda kapımı açıp sana kocaman sarılsam öpsem bunu o kadar isterdim ki..

Yanındayken kıymetini çok iyi anlayamıyormuş insan. Şimdi burada olsa onunla daha çok ilgilenirdim. Daha çok izlerdim onu. Daha çok veterinere götürdüm kontrol için. Değişikliklerini farklı nedenlere bağladığım için o kadar pişmanım ki. içimde ki bu acı, pişmanlık nasıl geçeçek hiç bilmiyorum. O kadar çok özlüyorum kii.. Her akşam uyuduğu koltuğu bomboş şimdi. Her gece ben otururken ışığı kapat diye söylenip gözlerini kapatırdı oğluşum.. Şimdi geceleri evde onun koltuğunun karşısında ağlıyorum sadece. Yine söylense de gidip burnundan öpeyim yine onu diye..