anneanne ile girilen ilginç diyaloglar

86 yaşında bir anneanne...
iflas eden bedenine artık aklı da eşlik etmeye başladı ne yazık ki...

Aileyi derleyip toplayan, kocaman sofralarıyla bayram seyran hem karnımızı, hem ruhumuzu doyuran, güçlü, dirayetli, azimli, yapıcı, sakin, sevgi dolu o bilge kadını bu halde görmek nasıl bir acıdır, nasıl bir kalp sıkışmasıdır bilemezsin sözlük!

Her daim aklıyla, mantığıyla, çözümleriyle hepimizi kendine hayran bırakan o şahane kadının şu an en sevdiği, sohbete doyamadığı, öpüp kokladığı bir oyuncak bebeği var.
Evet koynunda uyuttuğu, ona ninniler söylediği, şefkatle saçlarını okşadığı oyuncak bir bebek!

- nasılsın ananecim, ben Zeytin.
- iyiyim, siz nasılsınız?( bana siz diyor, bana, torununa, ilk göz ağrısına... Gözyaşlarım hücum ediyor, tutuyorum.)
- ben de iyiyim. Bebeğin çok güzel, adı ne?
- mmmm... Şeyyy.. ımmmm.. Ferican!
- adı da çok güzelmiş...
- teşekkür ederim, evet güzel... Ama keşke ruhu da olsaydı...

Gülümseyip, ellerine sarıldım. Ve ok gibi fırladım odadan...
Ağladım, çoook ağladım sözlük...
Seni böyle görmeye dayanamıyorum fikriye sultan! Dayanamıyorum!
-