yıllık

bu aralar öss' den bile öncelik tanımak zorunda kaldığım şey. hergün hergün birilerinin gelip bana da yazıyorsun değil mi gibi sorular sordukça hay ben senin demekten kendimi alamıyorum. tamam anladık liseden mezun oluyoruz. her açtığımızde birbirimize yazdıklarımızı okuyup resimlere bakıcaz bu sayede güzel bir anımız olacak ama bunun psikolojik baskı altında olması mantık işi mi ya? bir de çocukluk resimleri koyma faslı yok mu bitiren olay bu işte. he bir de getirdiğin çocukluk resmini kızların görüp " ayy çok güzel çıkmşsın ne şirinsin" gibi lafları yok mu işte bu sinirimi zorlamıyor değil. sonuç itibariyle bu yıllık işi okul hayatım boyunca yapmak zorunda kaldığım en saçma şey olarak kalacak gibi.