johann wolfgang von goethe

“...goethe, sonunda Allah’ı bulurum, yahut kendimden başkalarını da severim korkusu ile, hiçbir meseleyi hisleriyle halletmek istemezdi. En büyük meziyeti kendini inkârdan ibaret akıl ile, yalnız alet yapmaya yarayan fen, onu doyurmaya yetiyordu. işte, yüreğinin ne kadar taştan olduğunu gösteren, madame de Stein’a yazdığı mektubtan birkaç satır:
-‘dün gece yatmış, uyumak üzere idim. Philippe bir mektub getirdi. Lili’nin evlendiğini haber veriyordu. Öbür tarafıma döndüm ve uyudum!’
Lili, onun bütün bir yıl çıldırasıya sevdiğini sandığı ve yarı resmî nişanlandığı, sonra bir takım para meseleleri yüzünden ansızın bırakıp kaçtığı ve hâlâ sevdiğini söylediği, kibar, güngörmüş bir ailenin kızı matmazel schoenemann idi. ...”