düşün ki o bunu okuyor

Güzel zamanlarımız oldu hatta çok güzel zamanlarımız oldu. bunlar için sana çok teşekkür ederim.
ama en başından belliydi sanki bu ilişkinin kaderi. belliydi ve sanki hiç o gün gelmeyecekmiş gibi, o günün varlığından habersiz gibi davrandık.
ikimiz de aslında biliyorduk olacakları.

özellikle sen; saf görünen tavrının altında, içten içe ne kadar korktuğunu biliyordum. bir gün ayrılırsam diye nasıl debelendiğinin farkındaydım.

varını yoğunu verdin bir gün o "an" gelmesin diye, biliyorum.

inan ben de kendimle ne savaşlar verdim. ne yıkımlar yaşadım. bazisini sana sezdirmemeye çalıştım bile. kendimle ugrastigim kadar ailemle uğraştım. kendime güvenmiyordum aslında ama güveniyormuşçasına savastim ailemle, ikimiz için.

senin için kabullenmeye çalıştım bazı şeyleri. senin bu ilişkiye harcadığın emek uğruna.
ailenin aslında senin arkanda olmadığını sezdiğim anda, sana daha çok tutunmaya çalıştım. ona daha fazla tutunmalıyım, onu daha fazla tutmalıyım. ben de bırakırsam yapamaz diye düşünüp kendimden vermeye başladım.

kendimden verdikçe, aslında seni var etmeye çalıştıkça ben yok oldum.
ne istediğimi unuttum. en çok kendimi hiçe saymışım. kimleri karşıma almışım fark edemedim.

en sonunda bir tercih yapma noktasında buldum kendimi. aslında başkalarını bu ilişkiye inandırmaya çalışırken fark ettim ki, kendim hiç inanmamışım. en büyük yalanı kendime söylemişim.

o beklediğin ve korktugun gün geldi ve ben bunu yüzüne söylemeye dahi cesaret edemedim.
ne zamana kadar böyle devam edecek inan bilmiyorum.
ben kendimi işlerin bu yere kadar gelmesinden sorumlu tutarken, senin gibi birini bulamayacagimi da inan cok iyi biliyorum.
sana yasattigim her şeyi yaşamadan ölmeyeceğimi de çok iyi biliyorum.
ve çok istediğim bir şey var ki; öyle mutlu ol ki, hiç aklına gelmeyeyim.