hazreti süleyman

gönlü ışıl ışıl bir insandı. hayvanlarla konuşabilirdi. karısı, üstüne tüm kuş tüylerinin olduğu bir şapka istedi, hz. süleyman, bu talepten hoşlanmadı ama n'apacaksın, kıramadı. kuşlara durum bildirildi. tüm kuşlar, bir tüy bıraktı, yarasa dahil. serçe tüy müy bırakmadı. "niye sözüme uymazsın" dedi süleyman, "kapına yetim çamuru sürerim, ahımı alma" dedi serçe. yalnız ağır konuştu serçe. süleyman serçeye hak verdi, zaten son gündemden mutsuzdu, "hepiniz gelip tüyünüzü geri alın" diye haber saldı kuşlara. tüm kuşlar, gelip tüylerini aldılar, yarasa hariç. tam da o esnada yavrularını emzirmek durumunda olan yarasa, gelip tüyünü alamadı. yarasa, işte böyle çıplak kaldı. utancından gündüzleri kuş içine çıkamadı, gecelerin evladı oldu. muhakkak böyle oldu!